Binnenwereld
— Weg naar binnen
Laat 70-ger jaren vertoonde mijn kunst vaak een weerslag van mijn innerlijk leven, was meer figuratief en soms dramatisch. Het onderwerp kon variëren van verdriet, afscheid van een gestorven vader, een vertaalde jeugdherinnering tot een vreemde fantasie. Het waren snelle pasteltekeningen of aquarelschetsen en schilderijen in dekkende acrylverf.
Deze bevrijdende mogelijkheid wilde ik ook meegeven aan kinderen met emotionele problemen. Zo ging ik parttime therapeutisch werken met individuele kinderen op het Medisch Opvoedkundig Bureau. Het verminderde de prestatiedruk en gaf financieel wat armslag. De studie psychologie leek zinvol en na het doctoraalexamen werd ik parttime gezinspsychotherapeut met beeldende middelen bij een Jeugdinstelling voor geestelijke gezondheid van 1981 tot 1998.
Uiteindelijk is daar een boek uit voortgekomen, geschreven samen met collega Wim Klijn getiteld: ‘Waar woorden tekortschieten, Praktijk en theorie van beeldende systeemtherapie’, Uitg. Acco, Leuven 2006.